Pınar, ne oldu?

Bir Cem Yılmaz esprisi ile başladı herşey.

Gino sokaklarda sürtüklük yaparak hamile kalıp da 3 tane zıpçıktı doğurunca, onlara isim ve yuva bulmak da bize kaldı. 2 oğlan dışarı gitti, 1 kıza ben el koydum. Aralarında babasına en çok benzeyen oydu. Boxerlara özgü yassımsı burnu ve filinta vücut hatları ile su götürmez bir kırmaydı. Bir de o bakışları yok mu, insanın 'ne oldu, hayrola?' diye sorası geliyordu devamlı, bir hüzünlü, bir melül, bir o kadar da şaşkın, bihaber.

Bir Cem Yılmaz esprisi vardı. Tiyatroda erkek arkadaşına trip atan kız arkadaş skeci. Erkek arkadaş devamlı 'Pınar ne oldu? Ya kızım ne oldu, ne dedim ben şimdi? Pınar, ne oldu?' der. Ben de 2'den 77'ye kadar farklı numaralandırabileceğim bakışlarıyla kalbimi çalan bu yavruya "Pınar, ne oldu?" ismini koydum, kısaca Pınar.

Göğsümde yatardı minikken. Kocaman olunca da boyunu posunu bilmez artık altında kaybolan göğsüme seriverirdi kendini. Ben ezilirdim altından ama gıkım çıkmazdı. Bu hiç büyümeyecek anlaşılan, hep çocuk kalacak diye düşünürdüm.

Hafifçe kızdın mı, şaka ile karışık dahi olsa, gider annesinin kafasına otururdu; bir başka boxer yadigarı tavır. Gino da altında 'nerden aldım bu derdi başıma' misali bakardı bize. Bir öğleden sonra boş bir yoğurt kabını havaya atıp atıp tutarak eğlenişini hatırlarım. Ya da kendi osuruğuna uyanıp kokusundan kaçışını. Salak. Bize baka baka, sarılmayı öğrenmişti, nerden aklına estiyse. Sevdiği birini gördü mü, mesela ben, üzerime atlar, kollarını sarardı kalçama, kafayı da koyardı göbeğime, kalırdı öyle. Sarılalım. Peki, sarılalım.

Numaralı bakışları son anına kadar değişmedi. Hep 2 ile 77 arası. Hep bir melül, bir şaşkın. Hiç büyümedi, hep çocuk kaldı. O nedenle çok ama çok şaşırdık veteriner yaşlı bu, kalbi zayıf deyince. Nasıl yaşlı olurdu Pınar, daha çocuk, daha büyümedi ki.

Dün, 12 yaşının bütün ağırlığını son 3 gecesine sığdırmış olmanın ağırlığıyla 'ne oldu' demeye kalmadı ve oldu.

Çok keyifliydi onunla 12 sene paylaşmak. Öyle harika bir yaratıktı ki, komik, şirin, salak, sevgi dolu, şaşkın, ilham verici.

O kavşakta sola saptı, biz düz devam ediyoruz. İlerde bir yerde buluşacak yollarımız yine. O zamana kadar kendine iyi bak yavru.

İyi yolculuklar Pınar. Pınar.... ne oldu?

Çok tipik bir Pınar bakışı. no: 28. A very stereotypical Pinar look. no: 28.

Pinar hala kucağa sığabiliyorken. Pinar, still small enough to fit on laps.

Everything started with a Cem Yılmaz sketch.

After Gino got herself famously pregnant and gave birth to 3 awesome bitches, it was up to us to find names and homes for them. 2 boys went away, I held on to the girl. She was the one that looked most like her father. Flat boxer nose and slim body. And the looks she gave made you want to ask "What's wrong?"; perpetually sad, confused, melancholic.

There was a Cem Yılmaz sketch consistent of a girlfriend tripping on her boyfriend. The boyfriend continuously asked :"Pinar, what's wrong? What did I do? Woman, what's the matter?". So I named her after this sketch due to her largely numbered looks that stole my heart on day one: "Pinar, What's wrong?" Shortly Pinar.

She used sleep on my chest when she was little. She continued to do so even after she got too big and my chest got crushed under her weight. She did it until she no longer fit on me, she was way too big. I thought she was never going to grow up, always be a kid.

When you scolded her, even jokingly, she went ahead and sit on her mom's head: another reminiscent boxer behavior. I remember her playing with an empty yogurt cup all afternoon long, throwing it up and trying to catch as it fell. Or waking up to her own fart sound, smelling it and running away. Idiot. After observing us she had learned to give hugs. When she saw someone she loved, say me, she'd jump on me, place her paws around my hips and rest her head on my belly. Let's hug. Ok, let's hug, baby.

Her largely numbered looks never changed. From 2 to 77. Always melancholic, confused. Never grew up, always stayed a kid. That's why we were so surprised when the vet announced her heart was too weak to carry her any longer. How could she have been old, she has not grown up yet.

Yesterday, she got crushed under the weight of 12 years.

It was incredibly fun to share 12 years with her. She was soo amazing, funny, cute, idiotic, loving, confused, inspirational.

She took the left turn at the intersection. We are keeping straight. But we will meet again. Take care of yourself until then, my little baby.

Good journey Pinar. Pinar.... what's wrong?